KÜLTÜR* BAKANI'NA EMİRLERİ

“ (1) Türk çocuğunun Umumi Eğitim Karakteri: 

(1) Türk çocuğunu kafasının fıtrî yaratılışında dikkat ve itina ile tekevvün ettirmek. Bu, Türk çocuğunun hayatiyle meşgul büyük bir Vekâlete teveccüh eder.

(2) Kültür Bakanlığı güzel muhafaza edilmiş olan bu Türk çocuğu kafalarını ve zekalarını açmak, yaymak, genişletmek, soma bu müstait Türk çocuğu kafalarına müspet ilim ve maddi teknik mefhumlarını, yalnız nazarî olarak değil, pratik vasıtalarla yerleştirmek.

(3) İşte bu mesai arasında Türk çocuğunun kafalarındaki temerküzleri, karakterlerindeki sağlamlıkları, duygularındaki yükseklik ve genişlikleri, onurları, olduğu gibi, natürel bir şekle alıştırmak. İşte bu sayede şu olacaktır ki, Türk çocuğu konuşurken onun beyanı, onun beyanındaki üslubu kendisini dinleyenleri ve dinleyeceklerin hepsini peşine katarak yüksek Türk ülküsüne ulaştıracaktır.

(2) Dil Bilgisi:

(1) Böyle bir ders, genel, ulusal ve dünyasal bir ders olacak.

(2) Bu dersin programım ve verilecek dersleri, isimleri geçen daireler daha evvel Atatürk'le görüşüp tespit edeceklerdir.

(3) Bunda kasıt : İlk mektep çocuklarından başlayarak ileri sınıflara gidecek çocuklara öğretilecek bilgilerde kullanılacak sözlerin Türk asıllarını ve Türkçe asıllardan türer olduklarını daha evvelden öğretmektir.

(3) Edebiyat Bilgisi:

Edebiyatta bir amaca varmak için Kültür Bakanlığı teşkilâtına teveccüh eden vazifede dikkate alınacak noktalan kaydetmeği muvafık buluruz.

Edebiyat,

• Türk çocuğuna dünyayı, insanlığı anlatmak,
• Ona tahlil ve terkip kabiliyeti vermek,
• Türk çocuğunu bir üslûba malik etmek,
• Onu başlı başına yardmsız çalışabilir hale koymak,
• Çocuğa bütün bu vasıf ve kabiliyetleri vererek onu, mensup olduğu sosyeteyi yükseltmek içindir.

(4) Tarih Bilgisi:

Bütün bu mesaide hususi ve umumi tarih : Tarihte en ileri gitmişlerin, yani devletçilikte, askerlikte, bütün ilim ve fen teknik branşlarında, ekonominin bütün safhalarında, tetkik ve imtisale en çok yarayan eserleri ve müessirleri tanıtarak, tedrisi sistematik bir şekle koymak.

(5) (Avrupa’da Tahsil Edenler):

Avrupa'da fen ve doktorluk tahsil edenlerden maadası, memlekete avdet edecekler, intisap ettikleri branşı Türkiye'de ikmal edeceklerdir.”

(Ankara : 1937)

(Arıkan, Baha : “Ata'nın Emirleri”, Cumhuriyet : 27.11.1968, s.1)

 

EDEBİYAT ÖĞRETİMİ

Edebiyat nedir? Edebiyatın gayesi ne olmalıdır?

"Atatürk'ün bir akşam toplantısında söz, edebiyat üzerine açılmıştı (1937), konuşma şu sorularla başladı.

"Edebiyat nedir? Osmanlı devrinde ve bugüne kadar Cumhuriyet rejiminde edebiyat medlulünden ne anlaşılıyor? Mekteplerde edebiyat nasıl okutuluyor? Cumhuriyet çocuklarına edebiyat ne yolda, hangi gaye ile tedris olunmalıdır?"

Hazır bulunanlardan biri, bugünkü edebiyat tedris sistemine karşıydı. Bugünün programını edebiyattan beklenen hizmete uygun bulmuyordu; ona göre bugünkü edebiyat tedrisatı, fikre ve ruha hitab etmeyen bir şekilde yapılmaktadır; halbuki edebiyatın rolü bu değildir; onun daha geniş ve şamil bir hizmet sahası vardır.

Atatürk, bunun üzerine o arkadaşına, edebiyatın nasıl okutulması ve ne suretle programlaştırılmasının muvafık olacağını sordu. Bu arkadaşının cevabı, kara tahta üstüne, şu suretle tesbit edilmiştir;

1. Ona, tahlil ve terkip kabiliyeti vermek;
2. Ona, dünyayı ve insanlığı anlatmak;
3. Onu, bir üslûba malik kılmak;
4. Onu, başlı başına ve yardımsız çalışabilir hale koymak;
5. Onu, bütün bu vasıf ve kıymetleriyle, mensup olduğu sosyeteyi yükseltebilecek surette yetiştirmek.

Bütün bu mesaide, hususi ve umumi, tarih ve bu tarihten en ileri gitmişlerin,yani devletçilikte, askerlikte, bütün ilim ve fen teknik branşlarında, ekonominin bütün sahalarında tetkik ve imtisale en çok şayan eserleri ve müessirleri tanıtmak tedris sisteminin temel taşları olmalıdır. Bundan sonra Atatürk, edebiyatla alâka ve iştigâlini bildiği, diğer bir arkadaşına şu soruyu sordu:

"- Osmanlı devrinde ve Cumhuriyet rejimine kadar olan zamanlarda, edebiyattan ne anlaşılırdı? O devrin mekteplerinde edebiyat nasıl okutulurdu? Nihayet bugün, edebiyat tedrisatı ne suretle yapılmaktadır?"

Atatürk'ün bu sorusuna cevap veren arkadaş, tedris hayatından çekileli çok seneler olduğu ve bugünkü edebiyat tedris programlarını bilmediği için, şimdiki tedris sistemine dair bir şey söyleyemeyeceğini, Osmanlı devrinde Tanzimattan evvel ve onu müteakip zamanların, edebiyat telâkkileri ve tedrisleri hakkındaki malûmatını ve edebiyatın lâfız ve mâna sanatlarından bahseden bir ilim olarak okutturula geldiğini ve herhalde kara tahtaya yazılan gayelere göre bir edebiyat dersi okumadığını bildirdi.

Bunun üzerine, Atatürk, şunları dikte ettirdi:

"- Osmanlı devrinde ve bugüne kadar geçen Cumhuriyet çağında ve bundan evvelki Türk kültürel çağlarında ve hatta bütün kültürlü medeni cemiyetlerde edebiyat denildiği zaman şu anlaşılır:
Söz ve mânayı, yani insan dimağında yer eden, her türlü bilgileri ve insan karakterinin en büyük duygularını, bunları dinleyenleri veya okuyanları, çok alâkalı kılacak surette söylemek ve yazmak sanatı. Bunun içindir ki, edebiyat, ister nesir halinde olsun, ister nazım şeklinde olsun, tıpkı resim gibi, heykeltıraşlık gibi, bilhassa musiki gibi, güzel sanatlardan sayılagelmektedir.

Beşeriyette en müspet ilim ve en ince teknik esaslarına dayanan, hayatla ve kanla karşılaşmak kendileri için mukadder olan askerlik gibi yüksek bir idealist meslek dahi, kendini içinde bulunduğu içtimai heyete anlatabilmek ve bu büyük insanlık ve kahramanlık yolculuğunu hazırlayabilmek için, uyandırıcı, hedeflendirici, yürütücü ve nihayet fedakâr ve kahraman yapıcı, vasıtayı edebiyatta bulur.

Bu itibarla, edebiyatın her insan cemiyeti ve bu cemiyetin hal ve istikbâlini koruyan ve koruyacak olan, her teşekkül için, en esaslı terbiye vasıtalarından biri olduğu, kolaylıkla anlaşılır.

Bunun içindir ki, Türkiye Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı (Milli Eğitim Bakanlığı isin o zaman kullanılan ad), edebiyat tedrisinde şu noktalara, bilhassa ehemmiyet ve kıymet vermelidir:

a) Türk çocuğunun kafasını, fıtrî yaratılışındaki dikkat ve itinaya göre tekevvün ettirmek. Bu, Cumhuriyetin sıhhî düzeni ile alakadar olan Vekalete de teveccüh eden bir vazifedir.

b) Güzel muhafaza edilen, Türk kafa ve zekalarını açmak, yaymak, genişletmek. Bu, bilhassa Kültür Bakanlığı'nın vazifesidir. Bununla birlikte olarak, müstait Türk çocuk kafalarına müspet ilim ve maddi teknik mefhumlarını, yalnız nazari olarak değil, aynı zamanda pratik vasıtalar ile de yerleştirmek.

c) Bir taraftan da, Türk kafalarındaki kabiliyetleri, Türk karakter(ler)indeki sağlamlıkları, Türk duygularındaki yükseklik ve genişlikleri, kendilerini hiç zorlamadan, natürel bir tarzda ve olduğu gibi ifadeye onları alıştırmak.

Bunlar yapılınca, netice şu olacaktır: Türk çocuğu konuşurken, onun beyan ve anlayış tarzı, Türk çocuğu yazarken, onun ifade üslûbu, kendisini dinleyenleri, onun yürüdüğü yola götürebilecek bu kabiliyeti sayesinde, Türk çocuğu kendisini dinleyen veya yazısını okuyanları, peşine takarak yüksek Türk ülküsüne iletebilecek, ulaştırabilecektir.

Bu edebiyat telâkkisi, böyle bir edebiyat tedrisi sayesindedir ki, edebiyat medlûlünden anlaşılan gayeye varmak mümkün olabilir."
(Ankara: 1937)

(Afetinan : Atatürk Hakkında Hatıra ve Belgeler, 1959, s.171-273)

(*Milli Eğitim Bakanlığı'na bu tarihlerde verilen ad)